WOZ-procedures voor ziekenhuizen en zorginstellingen

De laatste jaren speelt het scheiden van wonen en zorg een steeds grotere rol. Wordt een zorgcomplex gezien als één geheel of als losse appartementen? WOZ-technisch is er een groot verschil tussen deze twee manieren van waarderen. Een verandering in de WOZ-objectafbakening betekent ook financiële gevolgen voor de teruggave van de energiebelasting. Hier kunnen zorgorganisaties flink op besparen. Het is daarom belangrijk om de WOZ-waarde tegelijkertijd met de teruggave voor de energiebelasting te bekijken.

Zorgvastgoed is incourant vastgoed dat getaxeerd wordt op basis van nieuwbouwwaarde minus de technische en functionele afschrijving van het vastgoed. De taxateur van de gemeente moet de technische en functionele staat van het vastgoed met eigen ogen beoordelen. Of op zijn minst gegevens over de staat van onderhoud opvragen bij de desbetreffende zorgorganisatie. Meestal gebeurt dit vanachter het bureau en wordt een fysiek bezoek achterwege gelaten.

Onze taxateurs zien vaak dat er een te hoge restwaarde en te lange levensduur worden gehanteerd voor vastgoed dat economisch of technisch al is afgeschreven.Om te bepalen of de WOZ-waarde van het zorgvastgoed correct is vastgesteld, is het van belang om te weten wanneer een taxateur van de gemeente uw zorglocatie voor het laatst bezocht heeft.

Bij zorg- en medisch vastgoed is er sprake van de werktuigenvrijstelling. Deze vrijstelling houdt in dat werktuigen die onder bepaalde voorwaarden niet toe te kennen zijn aan het gebouw maar aan het proces, niet in de taxatie mogen worden betrokken. Dit zijn bijvoorbeeld installaties die specifiek voor de huidige gebruiker zijn aangebracht. De werktuigenvrijstelling levert voor zorg- en medisch vastgoed een forse besparing op aangezien het percentage installaties en de restwaarde hierdoor verlaagd moet worden.

Het komt voor dat de hoogte van de WOZ-waarde wel klopt, maar dat u toch te veel belasting betaalt. De woondelenvrijstelling kan dan bijvoorbeeld niet goed zijn toegepast. Een complex waarin gewoond wordt, moet helemaal of deels vrijgesteld zijn van belasting voor het gebruik. Daarnaast dient het lage ‘wonen’ tarief in plaats van het hoge ‘niet-wonen’ tarief toegepast te worden. In de praktijk zien we dat gemeenten de jurisprudentie rondom woondelenvrijstelling niet altijd correct toepassen.