Onroerende zaakbelasting (ozb) eigenaar en gebruiker bedrijfspanden 

Wij vinden het erg belangrijk dat gebruikers en huurders van vastgoed in Nederland zich bewust zijn van hun recht om bezwaar te maken tegen de WOZ-waarde van hun gehuurde vastgoed. Vaak blijft deze mogelijkheid nog onopgemerkt. In deze blog leggen we uit wat het verschil is tussen onroerende zaakbelasting (OZB) voor gebruikers en eigenaren van vastgoed, ook wel niet woningen, en waar je rekening mee kan houden als je gebruiker bent van vastgoed en WOZ-bezwaar wilt maken. 

Gemeenten delen de OZB van een commercieel object op in een eigenarendeel (OZB-E) en een gebruikersdeel (OZB-G). De heffingsmaatstaf voor de hoogte van het te betalen bedrag aan OZB is de WOZ-waarde van het object.  

Jaarlijks stellen alle gemeenten in Nederland een OZB-tarief vast voor woningen en niet woningen. Dit tarief wordt gebruikt om de OZB belasting te berekenen.  

Stel, gemeente X stelt het OZB-G tarief voor niet woningen vast op 0,2% en de WOZ-waarde van het gehuurde object is € 300.000. Dan is de OZB-G €600,- per jaar.  

Voor huurders van commercieel vastgoed is het altijd verstandig om bezwaar te maken tegen de vastgestelde WOZ-waarde. Een lagere waarde kan aanzienlijke invloed hebben op belastingen zoals die van het waterschap, riool en afvalstoffen. De resulterende besparingen komen zowel de huurder als de verhuurder ten goede, aangezien zowel het OZB-eigenaars- als gebruikersdeel wordt verlaagd. 

Het kan ook voorkomen dat zowel de huurder als de verhuurder afzonderlijk bezwaar maken tegen de WOZ-waarde van hetzelfde object, dit is verder geen probleem. De gemeente neemt beide bezwaren in behandeling en bij een eventuele verlaging in de WOZ wordt deze voor zowel de eigenaar als gebruiker overgenomen. De netto besparingen kunnen echter wel verschillen omdat doorgaans het eigenaarstarief hoger ligt dan het gebruikerstarief.